نوزدهم مهرماه ۱۴۰۳، ساحل فریدون‌کنار شاهد یکی از فعالیت‌های مردمی مؤثر در حوزه محیط زیست بود؛ رویدادی به همت گروه «طموزی» و با مشارکت ۵۰ نفر از دوستداران طبیعت که با هدف پاکسازی ساحل از زباله‌ها، به‌ویژه پسماندهای پلاستیکی، از صبح تا غروب در جریان بود. این اقدام داوطلبانه که با حمایت شرکت پرژک انجام شد، بار دیگر اهمیت نقش مردم در حفاظت از منابع طبیعی کشور را به تصویر کشید.
روزی بلند برای نجات ساحل
فعالیت پاکسازی از نخستین ساعات صبح آغاز شد و داوطلبان در امتداد خط ساحلی فریدون‌کنار، با تجهیز به کیسه‌های زباله، دستکش و ابزار لازم، به جمع‌آوری پسماندهای رهاشده پرداختند. در پایان روز، حاصل تلاش آن‌ها ۵۰ کیسه بزرگ زباله بود که از سواحل جمع‌آوری شد. بخش عمده‌ای از این زباله‌ها، پسماندهای پلاستیکی و ظروف یک‌بار مصرف بودند؛ موادی که تجزیه‌پذیری طولانی‌مدت آن‌ها، تهدیدی جدی برای حیات دریایی و سلامت محیط زیست به شمار می‌رود.
آموزش از کودکی؛ هدیه‌ای به نسل آینده
از نکات برجسته این رویداد، توجه ویژه برگزارکنندگان به مشارکت کودکان و نوجوانان بود. در این برنامه، به کودکان حاضر کتاب‌هایی با موضوعات محیط‌زیستی اهدا شد؛ اقدامی فرهنگی برای آشنایی نسل آینده با اهمیت حفاظت از طبیعت و تقویت فرهنگ مطالعه. هدف، تنها پاکسازی یک ساحل نبود؛ بلکه تلاش برای پرورش نسلی آگاه، مسئول و متعهد به محیط زیست نیز در دل این فعالیت گنجانده شده بود.
چشم‌انداز فراتر از فریدون‌کنار
برگزارکنندگان این برنامه تأکید کردند که فعالیت‌های محیط‌زیستی گروه طموزی محدود به یک نقطه جغرافیایی نیست. هدف، گسترش دامنه این اقدامات به دیگر شهرها و سواحل کشور است؛ چرا که طبیعت ایران یکپارچه و ارزشمند است و حفاظت از آن نیازمند همکاری جمعی، در سطحی ملی است. این نگاه گسترده، بیانگر تعهدی جدی به ترویج فرهنگ زیست‌محیطی و ایجاد شبکه‌ای پویا از داوطلبان در سراسر کشور است.
صدایی برای زمین
پاکسازی ساحل فریدون‌کنار، صرفاً رویدادی برای جمع‌آوری زباله نبود؛ بلکه حرکتی فرهنگی، آموزشی و آگاهانه برای ساختن جامعه‌ای حساس‌تر نسبت به محیط زیست بود. مشارکت ۵۰ داوطلب، جمع‌آوری ۵۰ کیسه زباله و حضور کودکان در این برنامه، نشان داد که مسیر آگاهی‌بخشی از دل عمل می‌گذرد.
در پایان، برگزارکنندگان ضمن قدردانی از تمامی شرکت‌کنندگان و نهادهای همکار، ابراز امیدواری کردند که چنین فعالیت‌هایی تداوم یابد و به پایه‌ای برای گسترش مسئولیت‌پذیری اجتماعی در قبال محیط زیست بدل شود.
